W Polsce transport intermodalny rozwija się na dość intensywnie. Sprzyja temu między innymi tranzytowe położenie kraju. Jednak wciąż istnieją bariery infrastrukturalne, które stanowią przeszkodę, by transport łączony upowszechnił się na szeroką skalę. Sprawdź, jakie są to ograniczenia i jak je eliminować.
Spis treści:
Transport intermodalny to przewóz ładunków wykorzystujący więcej niż jeden rodzaj transportu, na przykład morski, śródlądowy lub kolejowy. Istotą jest zachowanie tej samej jednostki ładunkowej, na przykład kontenera lub nadwozia wymiennego na całej trasie od nadawcy do odbiorcy. Towar nie jest zatem przeładowywany przy zmianie rodzaju środka transportu.
Zalety transportu intermodalnego to:
Pomimo licznych korzyści, jakie niesie transport intermodalny, w Polsce wciąż istnieje wiele barier uniemożliwiających pełny rozwój tego typu przewozów. Są to głównie ograniczenia infrastrukturalne i techniczne.
Bariery infrastrukturalne związane są ze stanem infrastruktury transportowej, a zwłaszcza kolejowej, wspomagającej realizowanie przewozów intermodalnych. Problem dotyczy głównie przestarzałego taboru i braku nowoczesnych linii kolejowych. Stan torów w wielu miejscach uniemożliwia bowiem rozwijanie dużych prędkości.
Kolejną barierą jest zbyt małe zagęszczenie terminali kontenerowych i niedostosowanie większości z nich do wymagań unijnych. Warto także mieć na uwadze wysokie stawki dostępu do infrastruktury kolejowej. Skutkuje to niską konkurencyjnością transportu kolejowego, a co za tym idzie także przewozów intermodalnych.
Do barier infrastrukturalnych zaliczane są także ograniczenia dotyczące infrastruktury punktowej i liniowej w transporcie intermodalnym. Problemem jest zły stan infrastruktury wewnętrznej w portach i terminalach. Utrudniony jest też dostęp do punktów przeładunkowych, w tym bocznic i torów ładunkowych.
Warto także wspomnieć o braku integracji transportu drogowego i kolejowego oraz zbyt małej inwestycji w transport śródlądowy. Istotnym problemem jest niewystarczająca liczba depot oraz budowa nowych centrów logistycznych, oddalonych od terminali lądowych czy torów kolejowych.
Z kolei bariery techniczne ograniczają lub utrudniają wykonywanie operacji związanych z transportem intermodalnym z powodów technicznych. Problemem w punktach przeładunkowych jest niewystarczająca liczba urządzeń przeładunkowych lub ich zły stan techniczny. Brak inwestycji w nowe maszyny sprawia, że koszty eksploatacji tych wysłużonych są wysokie, podobnie jak ich awaryjność.
Do barier technicznych zalicza się także brak taboru ze strony przewoźników czy niewystarczająca długość torów kolejowych na terminalach lądowych, co wpływa na wydłużenie czasu operacji rozładunkowych i załadunkowych. Należy także wspomnieć o niskiej przepustowości na szlakach czy długim czasie oczekiwania na ofertę przewozową od przewoźników kolejowych.
Trzeba jednak wiedzieć, że w Polsce inwestuje się w infrastrukturę i likwidację ograniczeń technicznych. Jednak prace często nie uwzględniają potrzeb użytkowników. Jednym z rozwiązań jest chociażby inwestycja w ciągniki elektryczne MasterMover, które mogą służyć jako urządzenia przeładunkowe.
Wysoka zwrotność i elastyczność holowników umożliwiają sprawne przemieszczanie ładunków o znacznej masie, nawet w zatłoczonych przestrzeniach. Jednocześnie maszyny gwarantują wysoki poziom bezpieczeństwa dla operatora, otoczenia i transportowanych towarów.
Transport intermodalny jest jednym z najbardziej efektywnych sposobów przewozu towarów na dalekobieżnych trasach międzynarodowych. Przewiduje się, że może odegrać szczególnie znaczącą rolę w obsłudze:
Eliminacja barier infrastrukturalnych, na przykład poprzez budowę terminali przeładunkowych oraz inwestycję w nowoczesne urządzenia przeładunkowe, może przełożyć się na intensywny rozwój transportu łączonego. Skutkować to będzie kolejnymi korzyściami.